Tüm emekçilerin bayramı kutlu olsun, baharım mutlu müjdeleri gelsin dursun :) Bu güzel başlangıç biraz farklı devam edecek sanırım...
Bugün inşaat sesiyle uyandım. Kalktım pencereyi açtım; matkap sesi duydum. Apartmanın sekizinci katındaydım, çimlere metrelerce uzaktaydım. Balkona çıktım, dışarı baktım; binalar vardı bir tarafta öteki tarafta papatyalar doluydu; beş yıl sonrasını düşündüm. Eminim ki evimizin önündeki portakal bahçesinin beş ayda yok olduğu gibi birkaç ayda yok olacaktı papatyalar. Gün geçtikçe kapanan deniz manzarası yok olacak balkonumuzun sahnesinden ve o esinti de gidecek yakında... Zaten binalardan bu kadar sıkılmışken Antalya da yaptı yapacağını; bahçeler, yeşillikler benim de dahil olduğum apartmanlarla katledildi iyice.
Şuanda Antalya'dayım ve dün Kaleiçinde gittiğim barların-cafelerin önünden geçtim ki bir kısmı kapanmıştı, insanlara baktım, ordan çıkıp dolaştığımda, etrafa bir kez daha baktığımda ne kadar berbat bir yere dönüştüğünü bir kez daha anladım buranın. On beş yıl öncesini düşündüm, şimdiye baktım.. Gün geçtikçe harabeleşen görüntüyü geriye sardım... Olmadı, kurtaramadım. Bu berbat şehirleşme ve berbat çarpık kentleşmenin en iyi örneklerinden biridir heralde burası. Binaların çarpıklığı, katların alakasızlığı, ne biliyim iyice bi soğudumm buradan. İçim acıdı sonra sanki kendi parçamdan soğudum, beni büyüten şehir; sana ne olduysa geri dönemez misin:(
foto:deviantart
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder