"wer ar yu from"a "vıhere ar yu for" diyen öğrencilerim var benim

,

İnsanın bir doğurma sınır olmalı bence. Bir insan ne kadar üreyebilir bilemiyorum ama Şanlıurfa'ya geldiğimden beri bebeğe doydum resmen. Her yer bebek dolu oğlum. Acayip üreyen bir şehirde bir başına olmak tabii garip bir duygu ama ne bileyim bu kadar da ürenmez yani.

Mesela ben ilköğretimdeyim şimdi ve benim okulda 5 kardeş beraberce okuyan var. Sosyo ekonomik düzey çok düşük, işsizlik oranı çok fazla, işçilik ucuz. 

Örnekle açıklayalım; okullarda katkı payı altında saçma bir şey toplanır ve bunu da sınıf öğretmenleri yapar, bilirsiniz. Hıh şimdik burda o katkı payı 5 tl ve taksitli. Yani her hafta 25 kuruş getiren öğrenci bile var. Öğretmenler dilenci gibi, kim ne getirse kardır diye bakıyorlar.

Tabii çocukların çoğu fırında, pazarda falan çalışıyor; okuldan sonra çoğu işe gidiyor. 

9 yaşındaki çocuk ben evin en büyük erkeğiyim çalışmam gerek diyebiliyor mesela.

Şimdi tut sen bu çocuğa ödevini neden yapmadın de...

Bugün iki kardeş olan öğrencilerimle aynı otobüse binecektim. Nasılsınız derken işe gidiyoruz dediler. Biri 4'e biri 6'ya gidiyor. Okul çantaları ve önlükleriyle işe gidiyorlar. Sonra otobüs geldi, çocuk benden önce atladı otobüse benim de paramı vermiş. Belki benim kazandığımın onda birini kazanan çocuk paramı ödemeye kalkıyor! O kadar da gönlü geniş... Kıyamıyorum buradaki çocuklara. Kimileri çok arsız, saygısız ama bi çoğu da çok çaresiz. Sevgiye ve ilgiye açlar. 

1. sınıfta bali çeken öğrenciler de var.

Burda yerlere çok tükürüyorlar hacı. Yerler buz pisti gibi kaymaya elverişli. Affedersin fizik bilgisine de sahip olmalılar ki yüzeyi genişletmek için bir de ayaklarıyla sürtüyorlar. Onca şehir gezdim bu kadar tükürüklü bi memleket görmedim yeminle. Yürürken değişik figürler sergiliyorum yolda hop hop zıpla orda da var, burda da var gibi. 

Bir de Urfa insanı carpe diem insanı. O kadar rahatlar ki bi gör. Bi şey olacaksa böyle bi rahatlar he heee olur diyorlar. Yapınca da üstünkörü yapıyorlar. Ama komikler bu açıdan. 

Üst komşum benimle yaşıt ve üç çocuğu var. Arada bana bırakıyo, bebek de anasından ayrılınca durmuyo. Kafayı yiyorum artık eh piş koki miki falan gibi sesler çıkarıyorum ama anası alana kadar sekiz kez migren krizi geçiriyorum.

Bebekleri severdim ama burdaki bebek oranını görünce bi durup düşünmedim değil açıkçası. Antalya'da bebek olsa da bi oynaşsak derdim zaman zaman ama şimdi öyle bir özlemi bırak, yok mu konuşacak adam ühüüü diye dolanıyorum.

Konuşmalar zaten on numara beş yıldız. Otantik bir dil.

Tarihi açıdan zenginlikleri, gezilip görülecek yerleri çoook fazla. Hatta oldukça güzel bir şehir. 

Gelirken bir korku olsa da ben alıştım buraya ve garip ama çokça sevdim açıkçası.

Gelişmiş bir kent. Ulaşımda hiç problem yok mesela. Her yere en fazla 10 dak. da bi otobüs var. Antalya'da olmayan nimet buradaymış meğersem. 

Şubatta buraya çok fazla atama olmasından dolayı bir öğretmen yoğunluğu var. Batıdan gelen öğretmenler de birbirlerini bulunca direkt sevişelim mi ekiki diye dolaşmaktalar. İş güç buldular ya hemen sevgili arıyolar yemin ederim. Kadın erkek hepi bir.

Ev arkadaşım olmasa çok sıkılırdım burada çünkü konuşacak adam çok az. Mal öğretmen sayısı metrekarede beş bin civarında.

Kimseyle konuşmuyorum be bilog anla yani.

Öğretmenler odasında kaçak çay var onu da içemiyorum zaten..

Yalnızlar rıhtımındayım bi de kiralar çok pahalı.

O değil de öğretmenler çok cahil lan. Resmen mala bağladım burda. Nası dedim ya nası olur bu kadar...

Sınıf öğretmenleri çağdaşlaştırılsın kampanyası yapıcam yakında.

Sevgilerimle uzun oldu ama daha yeme içmeden bahsetmedim genşler...Pek yakında...

sit down!

gut mornik tiçır.