Anneme;
Saplantılısın, takılmışsın bir şeye. Görmüyorsun bile canının bir parçası ne yapmakta, neler hissetmekte. Çaresizliğini ve derin halini görmüyosun bile. Neler yaşadığını merak etmekten bile korkuyosun, sorgusuz sualsizsin ona karşı. Belki isteklerinden korkuyosun. Ona yaklaşmaktan... O konuşurken çok kez dinlemiyorsun bile. Aklında hep saplantıların. Saplanmış kalbine belki hem de beynine. Ama bir kez de onu düşünsen ne olur ki.. Belki bilmediklerin vardır ve belki de hayatta sizden istediği o azıcık şeylerden birini isteyecektir çok içten, kalbinden. Mutluluğu için sizin çok da bir katkınız yokken belki de bir katkınız olucaktır nadirlerinden. Bi anlasan, bi dinlemeye çalışsan... Bir kez de sizi üzen o olsa. Bu isteği olsa ve çocukluğundan bu yana büyük insan gibi yaptığı fedakarlıların bi karşılığını vermiş olsanız, bir kez de ona boyun eğseniz ne olurdu ki...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder