küçükken oyuncaklarım acayip kıymetliydi benim. Böyle ufak çocuklu misafir falan gelceğinde parnak kadar olan ben odamın kapısını kilitlerdim. Barbielerin saçlarını hiç taramadım, resmen uzaktan seyrettim oğncaklarımı. Ulen onlar oynama saçını başını yolmak içindi oysa ki. Bi de ben şöyle bir evlattım hep ; uslu fakat alttan alta çimdik atanlardan. O yüzden yapılan yaramazlıklardan ben hiç sorumlu olmadım. Çünkü ben hesap yapıp planı kurar, kendime kurbanlar seçer onları kullanırdım. Merve sen arkadan dolanıp taşları topla, Mahmut sen geçen minibüsü durdur, Berna sen de taşları at minibüse. Ben arkada size sığınak yapçam sonra koşup saklanın benim yanıma. Ben burdan etrafı kolaçan edicem. Tahtında oturan ben herkesi organize eder izlerdim. Bi gün arabalaran taş atmaca oynarken oyuna katılıp dana kadar taşı bi arabaya atmıştım looop diye ses çıktı lan. Çok büyüktü taş. Sonra adam döndü bizi kovalamaya başladı. Benim bi arkadaşım vardı bu ağladı falan ben gayet soğukkanlı hiç koşmadım bi filmde görmüştüm suçlu adam kaçmıyodu bunu bulamıyolardı. beni de bulamaz o zaman dedim. DÜşün g.t kadar çocuk bu ya! canım ben.. İşte kaçmadım adam hiç bana bakmadı bile bizim elemanları tuttu. Tehdit etmiş babanıza dicem diye. Ben de korktum sonra babamı bulcak beni söylicek diye. Benim baba bi de serttir asker adam yani. Sıçardı azıma. Küçükken sevimliydim ben. Canım benim ya...Çook yalan söylerdim ama, milleti fakiriz bizim paramız yok diye kandırırdım. Millet zanginiz diye hava atarken ben bi nevi küçük emrahtım onların haayatında. acırlardı oyuncak falan verirlerdi. Şeker alırken para toplar bana da alırlardı. Cebimde 250 bin varken kıskıs gülerdim. Asalakmışım lan. Şimdi kaldıramam bunu.benim borcumolmasın da ben millete ısmarlarım derim. İnsan değişiyo. Çok hem de. Ben her halimi seviyorum ama. Mucuk.
foto:deviantart
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder