KuKLa

Kafama dank edip beni yerden yere vurduran düşünceler var. Sevmediğim şeyleri yapıp kaçamadığım gerçeği mesela. Sürekli bir yerlere bağlı olduğumu kolumu kıpırdatsam irademle değil de iplerimle sanki. Kukla olmuş da yaşıyorum. Baraka diye bir belgesel var izledikten sonra çok sorgulamıştım kendimi, yaşamımı; küfür gibi gelmiştim kendime. Öyleyim aslında hayatım, hayatım? benim mi ki hayatım.. Çekiştirilip durmaktan yapış yapış b.k gibi bi yaşamdan ne kadar sıkıldım. Başkaları için bi şeyler yapmak sıkıyor beni. üniversite okunmalı evet hm hm, iş ara para kazan evet hm hm... Bugün bi işten aradılar nasıl da ümitlenmişim sonra arayıp tekrar ay öğrenci uygun değil kusura bakmayın başka zaman işallah diyen bir tip! deli oldum tabi ki... Nasıl da ümit bağlamışım, bu sistem nasıl da beni içine almış. Sıyrılıp çıksam istediğim şeyler için yaşasam sadece. Birilerine bağlı olmasam; hayal mi ki yoksa cesaretsizlik mi.. Sorgulamaktan sıkılmadan geçen bi hayatım oldu hep.Kafamın içini açıp deli gibi kurcaladım bu ne ki diye, ben kendi çıkmazlarımı çözdüm tek başıma. Ama şimdi öyle tıkandım ki nerdeyim ne yapmaktayım cevapsız kaldım..          

  Kuklayım ben kuklayım
Annem giydirdi beni
Babam boyadı yüzümü
Öğretmenler doldurdu içimi

Herşeyi onlar öğretti
İşe ne zaman gideceğimi
Ne zaman işten çıkacağımı
Kaç paraya çalışacağımı
Onlar öğretti
Kuklayım ben kuklayım

Oyumu kime atacağımı
Akşam kaçta yatacağımı
Çişimi nereye yapacağımı
Nezaman güleceğimi
Nereye gömüleceğimi
Onlar öğretti
Kuklayım ben kuklayım

İpimi çekersiniz, oynamaya başlarım
Düğmeme basarsınız, ağlatmayı becerirsiniz

Yalnız birşeyi unuttu bunlar
Yalnız birşeyi unuttu bunlar
İpler kimin elinde
İpler kimin elinde
İpler kimin elinde
İpler kimin elinde

foto:deviantart